Wiersz i przekład : studia polsko-czeskie

Soubor bohemistických a translatologických studií; s úvodem Wprowadzenie (s. 7–12) a se studiemi: Czeska prozodia: od Dobrovskiego (1795) do Jakobsona (1926) /s. 13–21/; Norma i konwencja translatorska jako kryterium oceny przekładu (s. 23–32); Przekład w kontekście metryki porównawczej (s. 33–50); Przekład jako zagadnienie poetyki (s. 51–55); Interpretacja przekładu (s. 57–59); Składnia poetycka Tadeusza Różewicza w świetle przekładów na język czeski (s. 61–76); Semantyka rymu w poetyzmie (s. 77–81); Rym w poezji Halasa (s. 83–101); Mickiewicz i Słowacki w przekładach Halasa (s. 103–122); Nowy przekład poezji K. H. Máchy (s. 123–127, o překladu J. Waczkówa); Dlaczego wiersz? (s. 129–132); Wiersz jako brulion (O poezji Bohumila Hrabala) /s. 133–144/; Jak tłumaczyłem Lokomotywę Tuwima na czeski (s. 145–166, s otištěným českým překladem, s. 164–166); – se soupisem Nota bibliograficzna (s. 167–169, s údaji o původním otištění jednotlivých statí).