Uwiedzeni przez polską literaturę : czeska polonistyka literacka

Soubor studií a portrétů; s autorčinou předmluvou Wprowadzenie (s. 7–11) a s oddíly: Studia (s. 13–191, se studiemi: Od polonofilstwa do nauki o literaturze polskiej /Zarys dziejów czeskiej polonistyki literackiej/ {s. 15–47, s kapitolami: W strone „prehistorii“; Polonistyka literacka – Praga; Polonistyka literacka na Morawach; Struktura organizacyjna studiów polonistycznych w Republice Czeskiej; Badania polonistyczne po drugiej wojnie światowej}; Na marginesie teorii recepcji /W sprawie dialogu dzieł polskich z czeskim odbiorcą/ {s. 48–60}; Šafařík i Mickiewicz: Oświęceniowa i romantyczna koncepcja dziejów literatur słowianskich w świetle genologii {s. 61–73}; Czeskie lektury dzieł Adama Mickiewicza {s. 74–100}; Twórczość Słowackiego w czeskich ujęciach krytyczno- i historycznoliterackich {s. 101–136}; O rzekomej „pomyłce czeskiego smaku literackiego“, czyli za co Czesi kochali Agaj-Hana Krasińskiego {s. 137–153}; Czescy tłumacze Norwida, czyli cztery zapisy konkretyzacji translatorskiej jednego wiersza {s. 154–191; s přehledem českých překladatelů C. K. Norwida, se srovnáním překladů E. Masáka, J. Zahradníčka, V. Renče, J. Pilaře a fragmentu P. Maternové Norwidovy básně „Klaskaniem mając obrzękłe prawice“ z cyklu Vade mecum; překlady otištěny na s. 181–187}); – Z Pól Elizejskich czeskiej polonistyki literackiej (Sylwetki) /s. 193–275; portréty českých polonistů: O. Bartoš, L. K. Hofman, K. Krejčí, J. Kristýnek, E. Masák, J. Matouš, J. Pilař, J. E. Purkyně, V. Štulc, M. Szyjkowski/); – s poznámkou: Glosa wydawnicza (s. 277–278, s bibliografickými údaji o případném původním otištění jednotlivých studií).